Ἕξη χιλιόμετρα ἀπό τήν Παροικιά, νοτιοανατολικά τοῦ οἰκισμοῦ Μαράθι, ὑψώνεται σέ λοφίσκο, σάν κάστρο παραμελημένο, ἡ Μονή τῶν Ἁγίων Μηνᾶ, Βίκτορος καί Βικεντίου, τοῦ 16ου αἰ. Κτήτορας στά 1594 φέρεται ὁ κρητικός Ἀντώνιος Νταμίας, τοῦ ὁποίου ὁ γιός ἱερομόναχος Ἠσαΐας Νταμίας ὑπῆρξε πρῶτος ἡγούμενος ὥς τά 1639, ἔτος ἀποβιώσεώς του. Ἀκολουθοῦν ἄλλοι ἡγούμενοι, τούς 18ο καί 19ο αἰῶνες, ἀπό τήν οἰκογένεια Δαμία, στήν ὁποία ἀνήκει μέχρι σήμερα: ἱερεῖς Ναούσης Νικόλαος Δαμίας (+ 1819), Ἠσαΐας Δαμίας (1780), Νεόφυτος Δαμίας (+1829) καί Μᾶρκος Δαμίας (+ 1828), τοῦ ὁποίου ὁ γιός Κωνσταντῖνος Δαμίας (Ἀγάς) ὑπῆρξε ἀγωνιστής τοῦ 1821 καί ἰδιοκτήτης τῆς Μονῆς καί τῆς μεγάλης περιουσίας της. Μέ σιγίλλιο τοῦ 1797 ἀπενεμήθη ἡ σταυροπηγιακή ἀξία τῆς Μονῆς, ἐνῶ δύο ἄλλα προηγούμενα (1590 - 1793) διαφωτίζουν τήν ἱστορία της. Τό καθολικό (ἐγγεγραμμένος σταυροειδής μέ τροῦλλο), μέ τό ξυλόγλυπτο ἐπίχρυσο τέμπλο, τίς εἰκόνες, καί ἄλλα κειμήλια, καθώς καί ἡ ἀρχιτεκτονική τοῦ ὅλου μνημείου (αὐλή, σκάλες κ. ἄ) προκαλοῦν τόν θαυμασμό μας.