Ἡ Παναγία ἡ Καινούργια, δέν εἶναι νέο ἐξωκλήσιο. Εἶναι πολύ παλαιό, ἀφοῦ οἰκοδομήθηκε στίς ἀρχές τοῦ 17ου αἰ. Παρά τίς προσπάθειές μας δέν κατορθώσαμε νά μάθουμε γιά ποιόν λόγο ἀπέκτησε αὐτή τήν προσωνυμία. Τό ὡραῖο αὐτό ἐξωκλήσιο βρίσκεται στήν τοποθεσία Καμάρες, 4 χλμ. περίπου νότια - νοτιοδυτικά τῆς Νάουσας. Εἶναι τρουλλαῖος ναός, τύπος ἐλεύθερου σταυροῦ, μέ τήν ἑξῆς ἰδιαιτερότητα: Στίς ἀνατολικές παρειές τοῦ βόρειου καί τοῦ νότιου σκέλους τοῦ σταυροῦ, ἀνοίγονται, ἀπό μιά σέ κάθε σκέλος, μικρές κόγχες, σάν Ἁγίες Τράπεζες, πού δείχνουν ὅτι γινόταν σ' αὐτές χωριστές λειτουργίες. Τό γεγονός αὐτό ἐπιβεβαιώνεται καί ἀπό τήν ὕπαρξη, ἀριστερά τῆς κάθε μιᾶς ἀπ' αὐτές, καί μιᾶς ἀκόμα μικρότερης κόγχης, ἡ ὁποία ἐχρησίμευε, προφανῶς, ὡς πρόθεση. Ἡ εἴσοδος τοῦ ἐξωκλησίου βρίσκεται στή δυτική του ὄψη. Πάνω ἀπ' αὐτήν ὑπάρχει μαρμάρινο ὑπέρθυρο, στό μέσον τοῦ ὁποίου ἔχει χαραχθεῖ οἰκόσημο καί ἀριστερά καί δεξιά του, ἡ χρονολογία ἀνεγέρσεως τοῦ ἐξωκλησίου, 16 18 Πάνω ἀπό τήν εἴσοδο ὑψώνεται ὡραῖο, μονότοξο, κτιστό καμπαναριό. Ἡ κόγχη τοῦ Ἱεροῦ Βήματος τοῦ ἐξωκλησίου ἐξέχει ἡμικυκλικά, ἀπό τό ἀνατολικό σκέλος τοῦ σταυροῦ καί ἡ Ἁγία Τράπεζα βρίσκεται στό μέσον τοῦ Ἱεροῦ Βήματος. Στούς τοίχους του παρατηροῦμε σύγχρονες τοιχογραφίες, πού εἰκονίζουν τήν Πλατυτέρα, προφῆτες καί τήν Ἀνάληψη τοῦ Κυρίου. Τό τέμπλο εἶναι ξύλινο, μέ ἀνάγλυφο διάκοσμο καί εἶναι πολύ νεώτερο ἀπό τίς παρακάτω τρεῖς εἰκόνες πού βρίσκονται σ' αὐτό. α) Παναγία ἔνθρονη (0,55Χ0,84). Ἡ Θεοτόκος περιβάλλεται ἀπό δέκα ἀγγέλους. Δύο ἀπ' αὐτούς κρατοῦν στέμμα πάνω ἀπό τήν κεφαλή της. Εἶναι εἰκόνα μέ σαφῆ τήν δυτική ἐπίδραση. β) Χριστός Παντοκράτωρ, ἴδιων διαστάσεων μέ τήν προηγούμενη εἰκόνα. Στό ἐπάνω μέρος της, δύο ἄγγελοι, ἀριστερά καί δεξιά, γονατιστοί, σεβίζουν. γ) Κοίμησις τῆς Θεοτόκου. Εἰκόνα ἴδιων διαστάσεων μέ τίς δύο προηγούμενες. Ἡ κύρια εἰκόνα εἶναι μικρότερη (0,36Χ0,46), περιβάλλεται ὅμως ἀπό ξύλινο πλαίσιο, τό ὁποῖο ἔχει πλούσιο ζωγραφικό διάκοσμο, μέ ἀγγέλους καί ἄλλα, κυρίως φυτικά, διακοσμητικά στοιχεῖα. Πάνω ἀπό τό πλαίσιο αὐτό, ὑπάρχει στενόμακρη ξύλινη ζώνη (0,36Χ0,12), στήν ὁποία εἰκονίζεται τό Ἅγιο Μανδήλιο. Καί οἱ τρεῖς εἰκόνες τοῦ τέμπλου εἶναι πολύ καλῆς τέχνης καί χρονολογοῦνται, πιθανῶς, στόν 18ο αἰ. Σέ ἰδιαίτερο, σύγχρονο, ξυλόγλυτπο εἰκονοστάσιο εἶναι τοποθετημένη παλαιά εἰκόνα τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου (0,38Χ0,52). Στήν πολύ ἐνδιαφέρουσα αὐτή εἰκόνα, πάνω ἀπό τήν Παρθένο πού βρίσκεται στή νεκρική κλίνη, εἰκονίζεται μέσα σέ μεγάλη ἐλλειψοειδῆ δόξα, ὁ Χριστός, νά κρατεῖ τήν ψυχή τῆς Θεοτόκου, σέ μορφή βρέφους. Περιβάλλεται ἀπό τέσσερις ἀγγέλους, πού ὁ καθένας κρατεῖ ἀπό μιά λευκή ἀναμμένη λαμπάδα. Στό κάτω μέρος τῆς εἰκόνας, μόλις διακρίνεται ἡ ἀφιερωτική ἐπιγραφή: Δέησις τοῦ δούλου τοῦ Θεοῦ Γεωργίου Ἡερέως... Οἱ λοιπές λέξεις δέν διαβάζονται πιά. Εἶναι καί αὐτή εἰκόνα πολύ καλῆς τέχνης, πιθανώτατα τῆς ἴδιας ἐποχῆς μέ ἐκεῖνες τοῦ τέμπλου. Τό δάπεδο τοῦ ἐξωκλησίου εἶναι στρωμμένο μέ μαρμάρινες πλάκες. Τό πολύ ἀξιόλογο αὐτό ἐξωκλήσιο ἔχει περιτοιχισμένη καί περιποιημένη αὐλή, στήν ὁποία ὑπάρχουν λίγα δένδρα. Στήν ἄκρη της ὑπάρχει μικρός οἰκίσκος, πού χρησιμοποιεῖται γιά τίς ἀνάγκες τοῦ εξωκλησίου. Ἔχει κηρυχθεῖ ἱστορικό διατηρητέο μνημεῖο (1). (ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ) 1. ΦΕΚ 579/Β/30 - 6 - 1995. Εὐχαριστῶ θερμά τούς κ. Δημήτριο Καραγιάννη, Γιάννη Λιαρᾶκο καί Γιῶργο Ἰωαν. Μπιζᾶ, καθώς καί τίς κ. Ἄννα Τσουνάκη καί Βαρβάρα Μπαφίτου, πού μέ βοήθησαν πολύ, στό νά ἐπισκεφθῶ καί νά μελετήσω τά ἐξωκλήσια πού βρίσκονται στήν περιοχή τῶν Καμαρῶν, τοῦ Δημοτ. Διαμερίσματος Νάουσας.