Δίκλιτος ναός, τό καθολικό παλαιᾶς μικρῆς μονῆς, ἀφιερωμένης στήν Ὑπαπαντή τοῦ Κυρίου. Λέγεται καί Παναγία ἡ Φλεβαριώτισσα, ἐπειδή ἑορτάζει στίς 2 Φεβρουαρίου. Βρίσκεται βορειοδυτικά τῶν Λευκῶν, στό πιό ψηλό σημεῖο τοῦ δασυλίου, πού ἐκτείνεται πάνω ἀπό τό παλαιό Κοινοτικό Μέγαρο καί τό Δημοτικό Σχολεῖο, στήν τοποθεσία πού οἱ Λευκιανοί ὀνομάζουν Καλλιθέα. Ἡ μικρή αὐτή μονή, σύμφωνα μέ ὁρισμένες πηγές καί παλαιές παραδόσεις, ἱδρύθηκε ἀπό τόν Λευκιανό ἱερομόναχο Φιλόθεο Ραγκούση, κατά τόν 15ο αἰ., στήν περίοδο τῆς ἑνετοκρατίας (1). Ἄν εἶναι ἔτσι, ἐπαληθεύεται ἡ ἐκδοχή ὅτι ἦταν τό ἀρχαιότερο ὀρθόδοξο μοναστήρι τοῦ νησιοῦ. Παλαιότερα, ἡ μικρή αὐτή μονή, πρίν ἐρειπωθεῖ, ἦταν μετόχιο τῆς Μονῆς Χοζοβιώτισσας τῆς Ἀμοργοῦ. Σήμερα, ἔχει διασωθεῖ μόνο τό καθολικό της. Ἡ τελευταία ἀνακαίνιση τοῦ ἐξωκλησίου, πού ἔχει ἀπομείνει, πραγματοποιήθηκε πρίν μία εἰκοσιπενταετία. Πάνω ἀπό τήν θύρα εἰσόδου πού βρίσκεται στήν δυτική ὄψη του, ἔχει ἐντοιχισθεῖ μικρή μαρμάρινη πλάκα, πού ἀναφέρει τά ἑξῆς: Ἱερός Ναός Παναγίας Ὑπαπαντή ἀνεκαινίσθη 1975. Στήν ἴδια ὄψη βρίσκεται καί τό μεταγενέστερο, μονότοξο, κτιστό καμπαναριό. Τό βόρειο κλίτος τοῦ ἐξωκλησίου, πού εἶναι καί τό παλαιότερο, εἶναι καμαροσκεπές μέ ἐπιπεδόστεγο νάρθηκα καί τιμᾶ, ὅπως ἀναφέραμε, τήν Ὑπαπαντή τοῦ Χριστοῦ. Τό νότιο, ἔχει ἐπίπεδη στέγη καί ἐπιπεδόστεγο νάρθηκα, πού στηρίζεται σέ τρεῖς μικρές καμάρες. Σήμερα, εἶναι ἀφιερωμένο στόν προστάτη τῆς Πάρου Ἅγ. Ἀρσένιο. Τά δύο κλίτη καί οἱ νάρθηκες ἐπικοινωνοῦν μεταξύ τους, μέ καμάρες. Τό παλαιό ξύλινο τέμπλο τοῦ κλίτους τῆς Ὑπαπαντῆς, ἔχει τίς παρακάτω δύο εἰκόνες, διαστ. 0,60Χ0,68 μ.: α) Ὑπαπαντή τοῦ Χριστοῦ. Εἰκόνα σχεδόν κατεστραμμένη. Πρέπει νά ἀνήκει στά τέλη τοῦ 16ου ἤ τίς ἀρχές τοῦ 17ου αἰ. β) Χριστός. Τῆς ἴδιας περίπου ἐποχῆς μέ τήν προηγούμενη εἰκόνα, ἔχει καί αὐτή ὑποστεῖ πολύ μεγάλη φθορά. Καί οἱ δύο εἰκόνες ἔχουν ἄμεση ἀνάγκη συντηρήσεως. Στό πέτασμα τῆς Ὡραίας Πύλης ὑπάρχει ζωγραφική παράσταση τῆς Ἁγίας Τριάδος. Ὁ Πατέρας καί ὁ Υἱός κρατοῦν στέμμα πάνω ἀπό τήν κεφαλή τῆς Παρθένου, ἡ ὁποία εἰκονίζεται στό μέσον, σέ μικρότερη κλίμακα. Ψηλά τό Ἅγιον Πνεῦμα, ὡς περιστερά. Τά βημόθυρα τῆς Ὡραίας Πύλης εἶναι εἰκονογραφημένα σέ δύο ζῶνες: Στήν ἐπάνω ζώνη: ὁ Εὐαγελισμός τῆς Θεοτόκου καί στήν κάτω: οἱ κορυφαῖοι ἀπόστολοι Πέτρος καί Παῦλος. Στό ἁπλό νεώτερο ξύλινο τέμπλο τοῦ νότιου κλίτους, βρίσκονται οἱ εἰκόνες: α) Ἁγ. Θεοκτίστη. Κάτω ἀριστερά ἡ ἐπιγραφή: Ἀφιέρωμα Χρίστου Παντελαίου, καί δεξιά: Ἀ. Βασιλάκης, 1949. β) Ὁ Ἅγ. Ἀρσένιος. Ἔχει δύο ἐπιγραφές: Ἀριστερά: Ἀφιέρωμα Κυριάκου Κυδωνιέως καί τῆς συζύγου του Κυριακούλας. Ἡ δεξιά ἐπιγραφή ἀναφέρει τό ὄνομα τοῦ ἴδιου ἁγιογράφου καί τήν ἴδια χρονολογία, πού ἀναγράφονται στήν προηγούμενη εἰκόνα. καί γ) Ὁ Ἅγ. Ἰωάννης ὁ Πρόδρομος. Ἐπιγραφή: Ἀφιέρωμα κατοίκων Λευκῶν. Τό ἱστορικό αὐτό ἐξωκλήσιο ἔχει κηρυχθεῖ ἱστορικό διατηρητέο μνημεῖο (2). (ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ) 1. Εὐαγγ. Καστανιᾶ, Λεῦκες Πάρου, 1998, σελ. 202. 2. ΦΕΚ 426/Β/3 - 7 - 1992.