Τρουλλαῖος, τρίκογχος ναός, λίγο ἔξω ἀπό τό χωριό Λεῦκες, πρός τή νοτιοανατολική πλευρά του. Πρόκειται γιά ἕνα παλαιό ἐξωκλήσιο, τοῦ 17ου αἰ., τό ὁποῖο εἶναι ἐντελῶς ἀνακαινισμένο. Πάνω ἀπό τήν κύρια εἴσοδο τοῦ ἐξωκλησίου, πού βρίσκεται στή δυτική ὄψη του, ὑψώνεται δίτοξο κτιστό καμπαναριό, μέ δύο μικρές καμπάνες. Μία τρίτη, μεγαλύτερη καμπάνα, μέ σιδερένια βάση, στηρίζεται στήν ὀροφή. Στό μαρμάρινο ὑπέρθυρο μιᾶς ἄλλης εἰσόδου, πού βρίσκεται στή νότια ὄψη τοῦ ἐξωκλησίου, εἶναι χαραγμένη ἡ παρακάτω ἐπιγραφή: +Ἀνακαινίστη ὁ θῖως καί πάντηνμος ναός τοῦ ἐν ἁγίοις πατρός ἱμῶν Νικολάου τοῦ θαυματουργοῦ διά σιδρομῆς καί ἐξόδου Ἰωάννου Ρούσσου 1631 (1). Στό ἐξωκλήσιο αὐτό ἔχουν γίνει, ὅπως ἀναφέραμε, πολλές ἀνακαινίσεις. Ριζική ἀνακαίνισή του πραγματοποιήθηκε πρίν μισό αἰώνα, ὅπως μᾶς πληροφορεῖ ἐπιγραφή σέ μαρμάρινη πλάκα, πού ἔχει ἐντοιχισθεῖ στήν πρόσοψή του καί ἡ ὁποία ἀναφέρει τά ἑξῆς: Ἀνεκαινίσθη ὁ ἱερός οὗτος ναός ἔν ἔτει 1953 χορηγία ἀξιεπαίνω Χρυσ. Μαραγκοπούλου καί υἱοῦ αὐτῆς Κωνσταντίνου φροντίδι δέ Μαρίας Βιτζηλαίου καί Νικολάου Κων. Καστανιᾶ. Ἡ Ἁγία Τράπεζα τοῦ ἐξωκλησίου βρίσκεται στό μέσον τοῦ Ἱεροῦ Βήματος. Στή μαρμάρινη πλάκα της ὑπάρχει ἡ ἐπιγραφή: Μνίςιτη Κ(ύρι)ε τή ψυχί τοῦ δούλου τοῦ Θ(εο)ῦ Ἰω(άννου) καί Πέτρου καί Μαρούλας καί τον τέκνο (2). Στό ξύλινο, ἐλαφρά σκαλισμένο τέμπλο ὑπάρχουν τρεῖς εἰκόνες, διαστ. 0,50Χ0,75μ.: α) Χριστός Παντοκράτωρ. Παρουσιάζει ἔνθρονο τόν Χριστό, ἐνῶ δύο ἄγγελοι, ψηλά, ἀριστερά καί δεξιά, σεβίζουν. Ἡ εἰκόνα εἶναι πολύ παλαιά καί ἔχει ὑποστεῖ μεγάλη φθορά. Χρονολογεῖται πιθανῶς στόν 17ο αἰ. β) Παναγία. Ἔνθρονη. Κάτω δεξιά, ἡ ἐπιγραφή: 1954 -Κ. Ἀντωνιάδης, καί γ) Ἅγ. Νικόλαος. Ἡ εἰκόνα πού καλύπτεται ἀπό ἀσημένια ἐπένδυση, παρουσιάζει ἔνθρονο τόν ἱεράρχη. Κάτω ἡ ἐπιγραφή: Ἀφιέρωμα Γεωργ. Πέτρ. Σκιαδᾶ καί Πέτρου Γεωργ. Σκιαδᾶ - Νοέμβριος 1928. Στήν Ὡραία Πύλη ὑπάρχει πέτασμα πού τήν καλύπτει ὁλόκληρη. Στό πέτασμα αὐτό εἰκονίζεται ὁλόσωμος ὁ Χριστός ὡς Μέγας Ἀρχιερεύς. Στή θέση τοῦ δωδεκαόρτου ὑπάρχουν εἰκόνες τῶν δώδεκα ἀποστόλων καί στό μέσον ὁ Μυστικός Δεῖπνος. Σέ ἰδιαίτερα ξυλόγλυπτα προσκυνητάρια, βρίσκονται οἱ εἰκόνες: α) Ὁ Ἅγ. Ἀλέξανδρος (0,40Χ0,50). Κάτω δεξιά, ἡ ἐπιγραφή: Χείρ Γ. Παπασταματίου 1974, καί β) Ὁ Ἅγ. Θεράπων. Εἰκόνα τῶν ἰδίων διαστάσεων καί τῆς ἴδιας, περίπου, ἐποχῆς. Τό ὡραῖο αὐτό ἐξωκλήσιο, μέ τίς σωστές ἀναλογίες, περιβάλλεται ἀπό ὡραῖο περιφραγμένο ἁλσύλιο. Στό μαρμάρινο ὑπέρθυρο τῆς πύλης εἰσόδου, στό δασύλιο αὐτό, ὑπάρχει ἡ ἑξῆς ἐπιγραφή: Ὅ δε ἀγρός ἰδιοκτησίας Ἀγγελικῆς Ν. Ἀλιπράντη ἐδωρήθη ὑπό τῶν τέκνων αὐτῆς, Κωνσταντίνου, Θεολόγου, Ἰωάννου καί Γεωργίου Ἀλιπράντη καί Παναγιώτου, τοῦ ἀλσυλίου δημιουργηθέντος προνοία τοῦ Νικολάου Κ. Καστανιᾶ, ἔν ἔτει 1954 (3). (ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ) 1. Ἀναστ. Ὀρλάνδου, ΑΒΜΕ, τόμ. Ιʹ, τ. 1, 1964, σελ. 14. 2. Ἀναστ. Ὀρλάνδου, ὅ.π. 3. Εὐάγγ. Καστανιᾶ, Λεῦκες Πάρου, 1998, σελ. 201.